Tłum otoczył zbroczony krzyż. Przyszli podobnie jak my dziś biegniemy gdy zobaczymy wypadek drogowy gdy na sygnałach pędzą ratownicze wozy. Tak jak wtedy gdy wokół Golgoty wzbierał tłum chcący wszystko wiedzieć… niczego nie rozumiejąc!

A przecież, choć ludzki rozum nie potrafi pojąć, jesteśmy, jak co roku wiosną, w obliczu sytuacji przerastającej nasz rozum i wyobraźnię. To łączy nasi dziś z tymi, którzy go znali z hartu i cudów, z mądrości spokoju, z boskości.

Wraz z porcją makabrycznej relacji, bólu i beznadziei On daje nam dziś, niezrozumiały dla wielu, promyczek wiosny, powstania, odrodzenia.

Ale, choć tej radości spodziewamy się po cichu, trwamy na skupieniu, zamyślonej ciszy. I wrócimy do domów by świąteczne nadziei symbole ukrasić kolorem i smakiem. I czekać na dzwon.

źródło: www.ikamien.pl