Terapia behawioralna inaczej jest uznawana za jedną z najbardziej skutecznych metod pracy z dziećmi z całościowymi zaburzeniami rozwoju, w tym dziecka z autyzmem.

Stosowana analiza zachowania wykorzystuje prawa uczenia się w procesie terapii w celu rozwoju zachowań pożądanych. Wykorzystuje także prawa rządzące zachowaniem w celu redukcji zachowań niepożądanych, które mogą być szkodliwe dla dziecka i które nie sprzyjają procesom uczenia się po przez nabywanie nowych umiejętności poznawczych i społecznych.

Terapia behawioralna opiera się na kilku podstawowych zasadach, których przestrzeganie gwarantuje osiągnięcie sukcesu w pracy z dzieckiem. Są to: zasada małych kroków, zasada stopniowania trudności, zasada stosowania wzmocnień. Jest terapią kompleksową i dotyczy wszystkich sfer rozwoju dziecka. Obejmuje swoim zasięgiem następujące obszary: wczesne rozumienie mowy, trening imitacji, dopasowywanie i sortowanie. Usprawnianie zaburzonych funkcji, korygowanie, kompensowanie, rozwijanie aktywności i usamodzielnienie dziecka.

Celem terapii jest między innymi: uczenie nowych umiejętności w celu zmiany i redukcji zachowań niepożądanych, rozwijanie zachowań deficytowych, redukowanie zachowań niepożądanych, generalizowanie i utrzymywanie efektów terapii w czasie, oduczenie zachowań niekorzystnych i nauczenie nowych, efektywne sposoby radzenia sobie z wymaganiami otaczającego świata.

W trakcie terapii behawioralnej ogromne znaczenie ma stworzenie relacji terapeutycznej, która jest szczera, oparta na zaufaniu, pełna empatii oraz ciepła. W przypadku tego typu oddziaływania ogromne znaczenie ma otwartość beneficjenta na zmiany oraz chęć stworzenia partnerskiej relacji z terapeutą.

Koordynator projektu Warzych Edyta
Projekt współfinansowany ze środków PFRON