Miały jednak ogromne chęci oraz przeświadczenie, że ich praca jest bardzo potrzebna. Płatny etat bibliotekarza utworzony został w 1949 roku, a prace podjęła wówczas Irena ZALEWSKA, która już była przygotowana do zawodu – posiadała ukończony kurs bibliotekarski w Jarocinie.

Od grudnia 1953 roku obowiązki kierownika biblioteki przejęła Elżbieta ZAKRZEWSKA.
Do roku 1949 zbiory biblioteczne stanowiły dary od społeczeństwa, w 1949 roku Ministerstwo Kultury i Sztuki przekazało jednorazowo książki centralnie opracowane wraz z księga inwentarzową (289 pozycji).

Do roku 1956 Biblioteka była zaopatrywana w książki przez Księgarnie wysyłkową w Warszawie, po tym okresie przejęła te funkcję powiatowa I Miejska Biblioteka w Kamieniu Pomorskim.
W 1961 roku nasza placówka wzbogaciła się o księgozbiór ze Spółdzielni Rybołówstwa Morskiego „Belona”. Przekazanych zostało wówczas 651 woluminów.

W latach pięćdziesiątych Biblioteka funkcjonowała pod nazwą: Gromadzka Biblioteka Publiczna a w sześćdziesiątych jako Osiedlowa Biblioteka Publiczna. Po czasie znowu powrócono do nazwy Gminna Biblioteka Publiczna. W wyniku powiększania się księgozbioru w 1960 roku powstał wydzielony oddział dla dzieci.
Biblioteka często zmieniała swoja lokalizację – najdłużej bo od 1969 roku do 17 marca 2005 roku funkcjonowała w budynku starej szkoły przy ul. Mickiewicza. Teraz placówka mieści się pomiędzy Halą Sportową a Gimnazjum.

Filie w Dziwnówku i Międzywodziu zostały założone przy podziale administracyjnym w 1974 roku. Początkowo miały to być tylko filie sezonowe, ale zaszła potrzeba społeczna na działalność całoroczną.
Bardzo ciekawą postacią w historii naszej już teraz Miejskiej Biblioteki Publicznej w Dziwnowie jest postać pierwszej Pani Kierownik Elżbiety ZAKRZEWSKIEJ, która w sumie przepracowała w tej placówce 40 lat – a życiorys nadawałby się na niezłą powieść sensacyjno – historyczną i nie tylko…oceńcie Państwo sami.
ELŻBIETA ZAKRZEWSKA z domu Kurkczy urodziła się dn. 9.10.1923 r. w miejscowości Granitnoje, w wielodzietnej greckiej rodzinie. Ojciec Nikołajewicz Trefon Kurkczy był nauczycielem, mama Alexandra Sowwielewna Kurkczy zajmowała się liczną gromadką dzieci i doglądała gospodarstwa.

Elżbieta do szkoły podstawowej chodziła w rodzinnej wsi, następnie uczęszczała do Technikum Pedagogicznego w Mariupolu. Po wkroczeniu okupantów na tereny Związku Radzieckiego mając 19 lat została wywieziona w 1942 r. do niewolniczej pracy w Niemczech, docelowym miejscem pobytu był Berlin.
Ponieważ znała trochę j. niemiecki zatrudniono ją jako pomoc domową u rodziny lekarza, po jakimś czasie zachorowała na tyfus, znalazła się w szpitalu. Gdy odzyskała zdrowie kontynuowała pracę u rodziny. Podczas przeszukiwań budynków przez SS pod nieobecność gospodarzy, ze strachu przed wywózką do obozu wyskoczyła z III-go piętra kamienicy, uszkodziła kręgosłup i tylko dzięki wstawiennictwu owej rodziny była leczona.
Pracowała także jako pomoc kuchenna, szewc, pracownik w gospodarstwie rolnym i w tych trudnych czasach starała się przetrwać jak wielu innych.

Po zakończeniu wojny w 1945 r. przyjechała do Polski na tzw. Ziemie Odzyskane. Tu wyszła za mąż i przez jakiś czas mieszkali w Szczecinie, gdzie urodziła się córka Aleksandra. W 1948 r. przybyli do Dziwnowa i osiedli na stałe.

Po roku przyszła na świat kolejna córka Jolanta, a ostatnia latorośl Krystyna 1,5 roku później. Gdy dzieci podrosły w 1953 r. podjęła pracę w osiedlowej bibliotece i jak pisała w pamiętnikach, zaczynała od 1750 nieskatalogowanych pozycji książkowych. Poznawała wszystko od podstaw, dla obcokrajowca było to wielkie wyzwanie. Poczynając od języka polskiego, a kończąc na opracowaniach, pokonywała nie lada trudności, z którymi uporała się znakomicie.
Znała j. rosyjski, greko-tatarski, ukraiński, niemiecki, uwielbiała literaturę piękną więc czytając książki j polskim doskonaliła słownictwo i wiedzę.

Biblioteką kierowała do 1986 r.
Współpracowała ze środowiskiem szkolnym, wojskowym i społecznym. Lokalizację biblioteki w Dziwnowie zmieniano wielokrotnie, wiązało się to z przenosinami i organizacją księgozbioru, którego z czasem przybywało, a także z kolejnymi zadaniami stawianymi pracownikom Bibliotek.
To w bibliotece odbywały się zajęcia dla dzieci i spotkania dla dorosłych, tu działało Koło Przyjaciół Biblioteki, Koło modelarskie, były zajęcia j. niemieckiego, spotkania Ligi Kobiet, spotkania z pisarzami i twórcami, kursy dla bibliotekarzy, imprezy okolicznościowe, przygotowanie kotylionów na karnawał, loterie, konkursy, kiermasze książek (majówki).

Wzbogacała swój warsztat zawodowy uczęszczając na kursy i szkolenia. Działała na niwie społecznej jako radna. Dodatkowo angażowała się jako opiekun w Stowarzyszeniu Pomocy Społecznej, Lidze Kobiet, Komisji Kultury Oświaty i Zdrowia, Powiatowej Komisji Związków Zawodowych, Komitecie Rodzicielskim, Stowarzyszeniu Diabetyków.

W uznaniu za jej wieloletnie zaangażowanie i pracę społeczną, a także zawodową uhonorowana została :
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (28.03.1984)
- Brązowym Krzyżem Zasługi
- Orderem RP Zwycięstwo-Wolność 9.05.1945
- Gryfem Pomorskim
- Złotą Odznaką Bibliotekarza
- Honorową Odznaką Polskiego Związku Diabetyków
- Statuetką zasłużonego dla Gminy mieszkańca Dziwnowa a także okolicznościowymi medalionami i dyplomami.

Gdy przeszła na emeryturę dalej pracowała jako bibliotekarz aż do 1994 r. a w 1993 roku obchodziła jubileusz 40-to lecia pracy.
Nikomu nie odmówiła pomocy, a ludziom w potrzebie zawsze niosła wsparcie, ciepłe przyjęcie i pocieszenie. Osoby nieznane traktowała przyjaźnie i w miarę możliwości udzielała gościny. Była serdeczna, dobra i wyjątkowo ufna.
Dzięki pomocy ludzi których spotkała w trakcie swojego życia oraz wsparciu jakie uzyskała od nich, ofiarowała innym to co zyskała sama.

Miejska Biblioteka Publiczna w Dziwnowie przy pomocy córek nieżyjącej Pani Elżbiety Zakrzewskiej zorganizowała Wystawę poświęconą jej pracy i życiu pełnemu oddania dla dziwnowskiej społeczności.

Serdecznie zapraszamy.