Na płytce widzimy młodą - około 20 letnią kobietę, siedzącą na krześle i obok niej stojącą dziewczynkę. Postacie są w strojach typowych dla końca XIX początków XX wieku. W tle widoczny jest rodzaj płachty z wymalowanym pejzażem górskim.

Tego typu zdjęcia najczęściej robione były przez wędrownych fotografów. Prawdopodobnie ferrotyp został wykonany podczas festynu, który zorganizowany został w Kamieniu (niem. Cammin), być może przy starej przystani rybackiej (zasypanej w latach 70-tych XX wieku), a przy obecnej Marinie.

Ferrotypia (amer. tintype) to technika fotograficzna wynaleziona we Francji, ale szybko opatentowana i błyskawicznie rozpowszechniona (w czasie Wojny Secesyjnej) w USA. W latach ok. 1860-1890 stała się najpopularniejszą techniką zdjęciową, prężnie rozwijającego się, była tania, łatwa w produkcji i trwała. Obraz był nanoszony (w lustrzanym odbiciu) na specjalnie lakierowaną na czarno płytkę żelazną, negatyw stapiał się z pozytywem, dzięki czemu powstawał tylko jeden egzemplarz zdjęcia. Każdy ferrotyp jest zatem unikatem. Głównym tematem ferrotypów były portrety, jak również pejzaże i architektura. Ferrotypy oprawiano w podobny sposób jak dagerotypy – w passe-partout, w ramki czy w etui, umieszczano je w specjalnych albumach lub pozostawiano jako luźne płyty bez oprawy. Gotowe fotografie mogły być kolorowane.

 Ferrotypia, jako technika tańsza, łatwiejsza i szybsza niż dagerotypia czy ambrotypia, przetrwała aż do początków XX w. Ferrotypy wykonane w Europie, a zwłaszcza te powstałe na ziemiach polskich są dość rzadkie i dlatego tym bardziej cenne jest nasz egzemplarz.

Ferrotyp jest pierwszym tego typu zdjęciem w Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej i jest jedną z cenniejszych fotografii w naszych zbiorach, obok szklanych negatywów kamieńskiego fotografa Adolfa Bartleta.

Źródło: Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej