Tablica z płaskorzeźbą przedstawiającą Dom Zdrojowy - Dziwnów Wschód wraz napisem: W tym miejscu w Dziwnowie – w 1913 roku znajdował się największy obiekt sanatoryjny nad Bałtykiem zwany Kurhausem znany w całej Europie. 31 grudnia 1913 roku potężny sztorm na Bałtyku zniszczył większą część budynku, który rozebrano w 1918 roku. W setną rocznicę kataklizmu współcześni mieszkańcy Dziwnowa. 1913 – 2013 znajduje się dokładnie obok kamienia, postawionego w 1936 roku przez byłych mieszkańców Dziwnowa przy ulicy Parkowej w miejscu, którym stał zniszczony Dom Zdrojowy.

Odsłonięcie tablicy uświetnił koncert Polsko-Niemieckiej Dziecięcej Orkiestry Akordeonowej „Wolgast-Anklam”, który odbył się w sali widowiskowej przedszkola „Promyk Słońca”, a w holu sali widowiskowej pasjonat Dziwnowa pan Mirosław Zdrodoski na okolicznościowej wystawie zaprezentował pamiątki po byłym Domu Zdrojowym takie jak: widokówki, plany, mapy oraz porcelanowe kubki do picia wody leczniczej.

Dziś trudno ustalić, kiedy dokładnie Kurhaus – Dievenow Ost został zniszczony. Kamieński historyk Rudolf Spuhrmann w swej książce „Geschichte der Stadt Cammin in Pommern und des Camminer Domkapitels“ wydanej 1924 roku opisując wydarzenia mające miejsce w pierwszych latach XX wieku, w 1913 roku zanotował: Am 30. Dezember war eine schwere Sturmflut die an der Ostseeküste sehr großen Schaden tat - 30 grudnia ciężki sztorm wyrządził wielkie szkody na wybrzeżu Morza Bałtyckiego. Natomiast na poprzednim kamieniu pamiątkowym widniał napis: Hier stand das 1890 erbaute damals größte Kurhaus der pommerschen Ostseeküste. Teile deselben und der Kurpark wurden die Sturmflut 1913/14 zerstört - Tutaj stał zbudowany w 1890 roku największy na pomorskim wybrzeżu Bałtyku Dom Zdrojowy. Budynek oraz część Parku Zdrojowego, zniszczone zostały przez sztorm w 1913/14. Także niektórzy byli mieszkańcy Dziwnowa wspominają, że sztorm miał miejsce w noc sylwestrową (Silvesternacht) z 1913 na 1914 rok. Ja za prawdziwą przyjmuję datę 30 grudnia 1013 roku, bowiem dla mnie wiarygodnym jest historyk Rudolf Spuhrmann będący wówczas członkiem Pomorskiego Towarzystwa Historycznego i Archeologicznego Prowincji Pomorskiej w Szczecinie
O tragicznym sztormie z 1913 roku natomiast nic nie piszą Gerhard Bronisch i Walter Ohle w rozdziałach: Dievenow Ost i Dievenow Berg w swej książce „Kreis Kammin Land” (Powiat Ziemski Kamień) wydanej w Szczecinie w 1939 roku.

Pragnę wyjaśnić jeszcze jedno, nie wchodzę w polemiki z ludźmi, którzy próbują upowszechniać własne teorie bez udokumentowania na forach anonimowo, jednak sprawa starego dziwnowskiego kościoła wymaga wyjaśnienia. Rzeczywiście wspomniany sztorm nie wyrządził mu większych szkód, a jakie były dalsze jego losy?
Świętej pamięci ksiądz infułat Roman Kostynowicz proboszcz katedry kamieńskiej, diecezjalny konserwator zabytków w swej publikacji „Kościoły Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej” wydanej w 2000 roku przez Szczecińskie Wydawnictwo Archidiecezjalne „Ottonanium” w tomie I na str. 342 napisał: W 1891 r. wspólnota ewangelicka w Dziwnowie zbudowała neogotycki kościół: uszkodzony podczas II wojny światowej został rozebrany w latach pięćdziesiątych XX w. Nabożeństwa po 1945 r. odprawiano w dostosowanej do potrzeb liturgii remizie ratownictwa morskiego. Poświęcenie tak powstałej kaplicy odbyło się 26 VI 1946 r. Pierwszą Mszę św. odprawił ks. Henryk Kulikowski z Kamienia Pom. Z powyższego tekstu wynika że polscy mieszkańcy Dziwnowa nie chcieli odbudowywać luterańskiej świątyni, co po wojennych doświadczeniach było zrozumiałe.

Źródło: Marian Klasik