O cmentarzach autor pisze w swoich publikacjach „Zachodniopomorskie tajemnice”, „Szczecin i okolice przewodnik rowerowy”. Największym marzeniem Pana Rembasa jest, aby ludzie przychodzący na jego wykłady, poszli w te miejsca, które jego wprawiły w zachwyt. Według naszego gościa „na cmentarzu jest życie, przejawia się to w roślinności, historii sztuki, regionu, wrażliwości i emocjach”.

Cmentarze to nie tylko oryginalne pomniki, fachowo wykonane nagrobki, fascynujące grobowce, ale przede wszystkim to historie ludzi, niekiedy bardzo nostalgiczne i zadziwiające. Na cmentarzu, jak wyznał pisarz, jest przede wszystkim „życie” i dlatego warto czasem zatrzymać się w miejscu i pomyśleć o ludziach, obok których przechodzimy – o katolikach, ewangelikach, prawosławnych, Żydach, o ich życiu pełnym tragizmu, miłości, walki.

Spotkanie Pan Michał rozpoczął od przedstawienia kilku cmentarzy w całej Polsce. Szokujące wizerunki wyryte na grobowcach przedstawiające m. in. pochowane dzieci w powijakach, czaszka przez, którą przechodzą węże albo młodzieniec z rozprutymi wnętrznościami. Podczas prezentacji zdjęć fascynację budziły anioły przedstawiające młode, piękne kobiety, anioły milczenia, anioły zemsty, jak również aniołki puszczające bańki mydlane, w myśl sentencji „życie jest bańką mydlaną”. Autor przyznał, że na cmentarzach odgrywa się prawdziwy teatr, można zobaczyć przeróżne sceny z życia ludzi, niestety nie są one oznaczone tabliczkami, co uniemożliwia ludziom poznanie ich historii, odczytanie symboli.

Pan Michał Rembas ciekawie opowiadał o symbolice cmentarnej niekiedy mrożącej krew w żyłach, niekiedy metaforycznie opisującej życie zmarłej osoby. Swój wykład urozmaicił dziesiątkami zdjęć przystawiającymi na nagrobkach m.in. kaduceusz, śmigło samolotu, gołębie, latarnię, statek, chłop z pługiem… Szczególną uwagę wzbudził sarkofag gen. Józefa Bema wznoszący się na sześciu korynckich kolumnach znajdujący się w Parku Strzeleckim w Tarnowie na specjalnie usypanej wyspie.

Po omówieniu cmentarzy w Polsce, Pan Rembas zaczął opowieść o cmentarzu Centralnym w Szczecinie, gdzie można zobaczyć m. in. neoromańską kaplicę cmentarną z 1902 roku, gaj urnowy, „bramę śmierci” – pomnik rodzin Hindrischedt i Ziegler, bardzo nowoczesny, pomimo upływu lat, pomnik nagrobny Gertrudy Ziegen – Ruecker z 1920 roku. Niesamowite wrażenie na czytelnikach zrobiła fotografia nagrobku rodzinnego Riessów, na którym znajdują się czterej nadzy chłopcy. Autor zachęcił przybyłych gości do odwiedzenia zachodniopomorskich cmentarzy i zobaczenia niesamowitych zabytków, które na pierwszy rzut oka nie robią wrażenia, ponieważ są niekiedy zniszczone, porośnięte chaszczami.

Pan Michał zaczarował przybyłych gości swoim darem opowiadania, mógłby godzinami gawędzić o nekropoliach, przedstawiając coraz to ciekawsze historie ludzi. Postanowił jednak zachować coś na kolejne spotkanie w bibliotece w Międzyzdrojach, co było zapowiedzią, że autor na pewno powróci ze swoimi niezwykłymi opowieściami i znów przeniesie czytelników w niezwykły świat podróży.

Źródło: Biblioteka w Międzyzdrojach