Publikacja, z którą Goście naszego Muzeum będą mieli okazję zapoznać się w tę sobotę, stanowi interesujący przykład literatury wspomnieniowej ściśle powiązanej z jakże trudną historią XX wieku, która swe dramatyczne piętno odcisnęła także na losach Michała Zammela i Jego rodziny.

Autor urodził się w 1917 r. w żydowskiej rodzinie w Piotrkowie Trybunalskim. W 1938 r. został więźniem niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau, skąd został uwolniony dzięki interwencji Józefa Lipskiego, ambasadora RP w Berlinie. Po powrocie z obozu osiadł w rodzinnym Piotrkowie. Jako poborowy został niebawem wcielony do Wojska Polskiego. Uczestniczył w kampanii wrześniowej. Po jej klęsce, świadom losu Żydów w niewoli niemieckiej, przedostał się do Związku Radzieckiego. W 1941 r. został przyjęty w szeregi tworzącej się tam Armii Andersa. Następnie przeszedł szlak bojowy z Brygadą Żydowską walczącą u boku aliantów. Po demobilizacji w 1947 r. udało Mu się odnaleźć rodzinę, która przeżyła wojnę w ZSRR. W Związku Radzieckim znalazł się pod obserwacją NKWD, co w konsekwencji zakończyło się zesłaniem rodziny Zamellów na Syberię w 1950 r. Po pięciu latach niewoli zostali uwolnieni. W 1959 r., niemal w ostatnim momencie, udało Im się repatriować do Polski. Pobyt w ojczyźnie przerywany kilkuletnimi okresami zamieszkiwania w Brazylii zakończył się w 1969 r. kiedy to Michał Zammel emigrował do Szwecji, skąd po kilku latach wyjechał do Kanady.