„Wesołych świąt!” słyszymy z ust najbliższych. Kto wie jednak czy nie ważniejsze są te słowa w ustach nieznanych, obcych nam ludzi, spotkanych przypadkiem w sklepie, na promie, w kolejce do apteki. Te dwa słowa mogą być dzisiaj dla nas najmocniejszym antybiotykiem. Pozwolą zapomnieć o biedzie, nieszczęściu, chorobie. Nie żałujmy ich sobie nawzajem!

Życzliwość jest w naszych czasach cennym i niezbyt niestety powszechnym darem. A to przecież są święta miłości! To ona jest źródłem życiodajnych rzek, które wypływają na suche pola naszych egoizmów. Jeśli tylko potrafimy właśnie dziś te drugie odrzucić to znaczy, że Maryja nie płakała na darmo, że Józef nie starał się bez powodu, że łzy małego dzieciątka nie wyparowały lecz nasyciły spragnionych. Zaczerpnijmy z tej historii to, co dla każdego z nas jest najważniejsze; przełammy się opłatkiem by przełamać szlabany naszych serc, wzajemnych uprzedzeń, zawiści. I z nadzieją otwórzmy drzwi. Niech zagubieni wędrowcy wiedzą, że przyjmujemy ich jak świętą rodzinę. Z radością!

źródło: www.ikamien.pl