Te słowa, fragment wiersza Jana Brzechwy pt „Dzień Zaduszny”, trzepocą się dziś w niejednej głowie niczym skrzydełka ćmy krążącej nad płomieniem świecy. Tysiące takich płomieni rozświetla jesienne mroki. A każdy, niczym rozbudzony GPS wskazuje drogę do wspomnień.

Ten oznaczony blaskiem szlak jest niczym tor podejściowy do portu. Bo szukając mogiły ojca, matki, dziadka, przyjaciela jesteśmy jak marynarz wypatrujący promieni morskiej latarni. Mapa nie pomoże jeśli nie dostrzeżemy światła. Tak i ten dzień… nie jest po to by szukać ciemności, by zaszywać się w czarnej dziurze żałoby. To promyk nadziei wzbudzony wspomnieniem jej uśmiechu, to żarem jego lodowatej dłoni, którą gładziliśmy na pożegnanie.

Ziemia skrywa nie tylko wspomnienie tych dobrych chwil. Czasami przywołać pamięć może znaczyć tyle co wywołać demona. Ale dziś mamy moc by zwyciężyć złego bo ten zawsze boi się światła. Nie żałujmy więc woskowych latarni! Niech płoną i wypłoszą ciemność nocy, rozświetlając mroczne zakamarki serc, zbyt pamiętliwych… .

źródło: www.ikamien.pl