Stanowisko pozorne to tak naprawdę ziemia ze stanowiska/stanowisk archeologicznych, którą wywieziono i wysypano na danym terenie. Najczęściej ma to związek z nawożeniem danego terenu, aby nadawał się pod uprawę. Na masową skalę tworzyli je Niemcy w XX wieku , którzy wywozili czarnoziemy z Ukrainy. W ten sposób na tereny położone na zachód trafiły zabytki charakterystyczne dla terenów zza naszej wschodniej granicy, często są to przedmioty związane z kulturą trypolską.

Na jedno z takich stanowisk natknął się pan Jan Łyskawa, a wyniki prac opublikowano w krótkim artykule w Materiałach Zachodniopomorskich w roku 1983:

''Kamień Pomorski – ulica Żwirki i Wigury
W marcu 1982 roku rozpoczęto wykop pod fundamenty budynku mieszkalnego typu ''bliźniak'' (wymiary 10 m x 25 m) w Kamieniu Pomorskim przy ulicy Żwirki i Wigury przez Ob. Ob. Pawła Gradowskiego i Grzegorza Niewiarowskiego (ryc. 14.1). Ulica Żwirki i Wigury w Kamieniu Pomorskim wytycza współczesną granicę zabudowy miasta od strony północno-wschodniej.

Również we wczesnym średniowieczu stanowiła granicę podgrodzia, gdyż dalej rozciągały się tereny podmokłe i bagienne, osuszone dopiero w XIX wieku. Omawiany wykop zlokalizowany jest na łagodnym wzniesieniu, które obniża się w kierunku zatoki Karpinki. W trakcie prowadzonych prac ziemnych nie stwierdzono występowania warstwy kulturowej, w odsłoniętych profilach wykopu fundamentowego oprócz 30 cm warstwy próchnicy, ponieważ budynek mieszkalny zlokalizowany jest na terenie byłego ogródka działkowego.

Jednakże w 30 cm warstwie próchnicy występowała licznie ceramika wczesnośredniowieczna oraz znaleziono 2 fragmenty ceramiki nowożytnej. Znaleziono 18 fragmentów naczyń wczesnośredniowiecznych w tym 7 wylewów, 1 dno naczynia, oraz 10 fragmentów brzuśćca (ryc. 14.2), 2 fragmenty ceramiki XX wiecznej (ryc. 14.3.). Ornament występujący na ułamkach naczyń posiada w większości motyw linii poziomych (rys. 2a, 2b, 2h, 2i, 2j), bądź daleko lekko ukośnie biegnących żłobków, wykonanych patykiem (rys. 2c). Dwa fragmenty wylewu oraz dwa fragmenty brzuśćca to ceramika stalowo-szara, reszta fragmentów naczyń posiada barwę brunatną. Wszystkie ułamki naczyń posiadają silnie wypaloną strukturę. Glina zawiera domieszkę drobnoziarnistego piasku z jednym wyjątkiem (rys. 2g), gdzie domieszkę stanowi gruboziarnisty piasek.

W oparciu o zebrany materiał w postaci fragmentów ceramiki wczesnośredniowiecznej, które można datować od XI wieku (rys. 2g) po początek XIII wieku czyli okres średniowiecza w oparciu o fragmenty naczyń stalowo-szarych.

Występujące fragmenty naczyń wczesnośredniowiecznych, średniowiecznych i nowożytnych w w/w miejscu znalazły się prawdopodobnie na wtórnym złożu w wyniku nawożenia ogródka działkowego. Jan Łyskawa''

Pełna wersja wpisu jest dostępna na blogu pod linkiem:
lepszykamien.wordpress.com/2020/08/31/1982-wykopaliska-archeologiczne-na-ulicy-zwirki-i-wigury-w-kamieniu-pomorskim/

Pan Marcin
lepszykamien.wordpress.com