Przylatuje do nas wczesną wiosną i odlatuje późną jesienią. Od kilku lat obserwuję, jak krąży nad moim ogrodem. Niczym skaner penetruje metr po metrze moją posesję i okolice. Tak się przyzwyczaiła do mieszkańców, do mojej rodziny i psa, że penetracje dokonuje na bardzo niskiej wysokości. Nie uwierzycie, czasami mam ją kilkanaście metrów nad głową!

Pomimo że jest to ptak drapieżny, jest mniej płochliwy od innych. To, czego się dowiedziałem: kania ruda poluje na ssaki, ptaki, gady, płazy, ryby i owady. Zjada także padlinę, resztki mięsa. Kradnie zdobycz innym ptakom. Czasami plądruje gniazda krukowatych. Nigdy nie wiadomo, czy nad moją głową krąży pan czy pani, ponieważ są niemal identyczni.

To, co zaobserwowałem, kania ruda lata nad całym Lubinem aż po klify. Nigdy nie widziałem, by się zapędzała daleko nad rozlewiska Krainy 44 Wysp. Widywałem ją też nad doliną ogrodów i łąk w Wapnicy. Te piękne loty nad głowami mieszkańców tak rzadkiego ptaka budują mnie na duchu, że można wspólnie mieszkać i żyć. Widywana jest też mniejsza kania szara, która zachowuje się podobnie.

Nie jestem ornitologiem, więc nie będę się rozpisywać. Liczę, że pod moim artykułem znajdę informacje od fachowców. Dodam tylko, że z uwagi na zmniejszającą się liczebność populacji w świecie, kania ruda jest objęta bardzo ścisłą ochroną gatunkową – w okolicach jej gniazd wytyczane są strefy ochronne. Oby wzajemne zaufanie trwało zawsze. Może kiedyś, tak jak niektóre kruki, będzie jadła ludziom z ręki?

Andrzej Ryfczyński

źródło: www.ikamien.pl