Na początek skrót informacji z internetu: w IX -XI wieku w Kamieniu Pomorskim znajdowała się osada rybacka i portowa. W 1176 r. powołano tu biskupstwo, przeniesione z pobliskiego Wolina. W 1274 roku Kamień Pomorski otrzymał prawa miejskie. Ważny dla rozwoju miasta był 1876 rok. Przypadkowo odkryto tutaj źródła solankowe. Później z okolicznych torfowisk zaczęto wydobywać borowinę. Kamień Pomorski stał się oficjalnie uzdrowiskiem.

Dzisiaj pokażę Wam maleńki wycinek dawnych czasów, utrwalony na moich kliszach. Zdjęcia pochodzą z lat 1967 – 1971. Widzimy na nich dawne molo i jego otoczenie.

Od bardzo dawnych czasów, kiedy drogi wodne i rybołówstwo były podstawą egzystencji mieszkańców, w Kamieniu Pomorskim była zawsze przystań rybacka, później port. Do nabrzeży dobijały różne stateczki z towarem i pewnie też stąd płynęły dalej. Natomiast rybacy chowali się bardziej w zatoczkach, później w basenach, które osłaniały przed wzburzonymi falami Zalewu Kamieńskiego.

Molo jest stałym elementem panoramy Kamienia Pomorskiego, widzianej z Zalewu Kamieńskiego. Co ciekawe, ma bardzo stary rodowód. Już na najstarszym widoku miasta z 1618 r., umieszczonym na Wielkiej Mapie Księstwa Pomorskiego Eilhardusa Lubinusa, wśród największych ówczesnych budowli (katedry i ratusza) widać pomost wiodący w stronę Zalewu z Furty Rybackiej. Pomost utrwalono również na rysunku Ruge'go i stalorycie J. Hausheer'a sprzed 1850 r. Potem oglądaliśmy już molo na przedwojennych pocztówkach.

W Kamieniu Pomorskim była też przystań dla parowców. W Internecie można znaleźć informację, że pierwszy taki statek wpłynął do Kamienia ze Szczecina w 1842 r. Zapoczątkował pasażerską linię żeglugową, najpierw nieregularną, między oboma miastami. W 1900 r. powstała Szczecińsko-Wolińsko-Kamieńsko-Dziwnowska Spółka Żeglugi Parowej. Jej statki pływały między Szczecinem, Wolinem, Międzywodziem, Dziwnowem i Kamieniem. Największa z jednostek to „Direktor Knauff" (zwodowany w 1895 r. w Szczecinie pod nazwą „Stettin"). Nazwano go tak w 1925 r. na cześć dyrektora spółki i zasłużonego mieszkańca Kamienia, Philippa Knauffa (1864-1927). Grobowiec dyrektora można dziś zobaczyć na kamieńskim cmentarzu. Kolejnym z parowców pasażerskich, stanowiących flotę spółki, był zbudowany w 1900 r. „Dievenow" (do 1929 r. noszący nazwę „Wollin"). Przed II wojną światową pomiędzy Kamieniem, Dziwnowem i Międzywodziem pływała również motorówka „Pommern" i statek motorowy „Heidebrink".

Kiedy w tak urokliwym miejscu odkryto solanki i powstało uzdrowisko, z pomostów portu zrobiono molo. Obok statków pasażerskich, którymi przypływali kuracjusze, pojawiły się inne jednostki pływające. Kuracjusze z pewnością chętnie tutaj przebywali. Musiało być pięknie i ciekawie... Ja pokażę Wam dzisiaj kilka zdjęć ruiny tych budowli z końcówki lat 60-tych i budowy nowego mola.

Nowe molo powstało pomiędzy starymi palami zniszczonego dawnego mola, dawnego portu, które w połowie lat 50. zostało zamknięte i rozebrane. Na zdjęciach widać wystające stare pale. Po odbudowie starówki i uzdrowiska na nowo zaczęło tutaj kwitnąć życie.

Na lądzie królowała w tym czasie restauracja „Steńka", a tutaj miała powodzenie pływająca „Boguśka". Ten motorowy stateczek wycieczkowy od lipca 1968 roku w sezonie letnim był ogromną, jak na tamte czasy, atrakcją dla mieszkańców, kuracjuszy i turystów odwiedzających Kamień. Jednostka pływała w okresie letnim do Żółcina (gdzie znajdował się ośrodek rekreacyjny z plażą), do Dziwnowa i Międzywodzia. Realizowała też wycieczki po Zalewie Kamieńskim.

Panie „Boguśka" i „Steńka" rządziły na dobre w Kamieniu. A tuż obok, w starym zaniedbanym basenie rybackim, z małych rybackich łodzi rybacy sprzedawali rybę prosto z burty. Wkrótce zasypano ten basen, a rybaków przeniesiono w inne miejsce. Był to błąd. Pozbawiono łodzie osłony przed sztormami. Zlikwidowano też ważną atrakcję miasta. Ludzie chcieli oglądać prawdziwe rzemiosło łowienia ryb i jego infrastrukturę.

Na lądzie, tuż przed molem pierwsze smażalnie serwowały rybkę. Kamień Pomorski był nie tylko uzdrowiskiem, ale też miejscowością letniskową. Z tego tytułu coraz więcej mieszkańców miało zatrudnienie i się bogaciło. W Katedrze Jana Chrzciciela Koncerty Organowe przerodziły się w Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej, organizowany przez całe lato. W tym roku to już 56. festiwal!

No cóż, minęło trochę czasu i człowiek wszystkiego już nie pamięta. Dlatego proszę Was o dzielenie się wszelkimi informacjami, jakie utkwiły Wam w pamięci z tego czasu. Każdy miał jakąś historię i pewnie każda jest ciekawa.

Andrzej Ryfczyński

źródło: www.ikamien.pl