„ Oplątani Mazurami” już niedługo, bo w maju ukaże się kolejna pozycja „Kiedyś przy błękitnym księżycu”.
Katarzyna Enerlich jest absolwentką dziennikarstwa UWM w Olsztynie, pisarką z Mrągowa – bez reszty zakochaną w swoich rodzinnych Mazurach. W swoich książkach opisuje cichy świat prowincji, który może być naprawdę dobrym miejscem do życia lub po prostu „ kochania bez posiadania”, a każdy z mieszkańców i każda ciekawa historia „pestką”- zalążkiem powstania nowej powieści.
Jesteśmy również taką prowincją, fantastycznym miejscem do mieszkania, a nasze tereny maja bardzo podobną historię do Mazur i kto wie, autorka nie zaprzecza że pewnego dnia pokusi się na znalezienie „pestki” właśnie tu i stworzenia kolejnej powieści związanej z naszym terenem. Tym bardziej że jak powiedziała pani Kasia że to tu właśnie mogłaby zamieszkać, że żyjemy na pięknym romantycznym terenie i w takim też otoczeniu.
Autorka to wspaniała , otwarta kobieta która sprowokowała nas do cudownej refleksji i powrotu w marzeniach do młodości z okresu lat 60-80 tych. Siedzieliśmy w rozmarzeniu i skupieniu słuchając opowieści o historii z życia pisarki, co skłoniło ją do pisarstwa- a pomysł tkwił już w malej Kasi bo jako 12-letnia dziewczynka pisała już artykuły do „PŁOMYKA” – i zarabiała swoje pierwsze nie małe pieniążki.

Pani Kasia była reporterem piszącym do gazet, współpracowała z radiem, dla pokazania prawdy w swoich artykułach stać ją było podjąć każde ryzyko. I tylko na chwilę jej świat się zawalił gdy straciła pracę- ale jak „feniks z popiołów”- w myśl usłyszanej kiedyś zasady
„ kiedy zamykają się drzwi – otwierają się wrota”, z podniesioną wysoko głową ruszyła naprzeciw wielkiej przygodzie – jaką okazało się pisanie książek.
Poznaliśmy historię powstawania i inspirację każdej z kolejnych powieści i wciąż nam było mało i mało, i tylko czas nieubłaganie znał swój bieg ku końcowi spotkania.
I wszyscy razem wspólnie doszliśmy do wspólnych wniosków- …”marzenia są do spełnienia…” bo
…” kiedy Bóg chce komuś pomieszać w głowie, spełnia jego życzenia…” jak powiedział Paulo Coelho. Myśl zasady „kiedy zamykają się drzwi otwierają się wrota” – utrata pracy okazała się kluczem do wielkiej przygody, jaką stało się pisanie książek. Przecież jako mała dziewczynka obiecała