Dawne Dni Dziecka to zupełnie inne święta dzieci i młodzieży. Doktryna dyktatu z Moskwy z jedyną słuszną linią partii była z żelazną konsekwencją wprowadzana w nasze życie.

Propaganda była na każdym miejscu. W książkach, radiu-później w telewizji, w kronice filmowej przed filmem w kinie, wszędzie. Ze starych moich zbiorów fotograficznych wyraźnie widać, że w Święta Dziecka, dzieci, nasza młodzież musiała bronić pokoju, martwić się o pokój w Wietnamie.

Pamiętać o słynnym wystrzale z Aurory, która według propagandzie kremlowskiej Polsce dała wolność. Trzeba przyznać, że młodzież wszystko to przyjmowała na wesoło za dropsa, czy lizaka, bo na początku lody nie były tak powszechne.

Można było by pisać i pisać. Lepiej popatrzeć na zdjęcia i powspominać dzisiaj kątem oka, z pewnym humorem na tamte czasy.

Przecież mieliśmy wspaniałych nauczycieli, którzy jak się okazało później nie zrobili z nas tak całkowicie komunistów.

Potrafiliśmy się podnieść z tego dla nas nie znanego reżymu. Inna sprawą jest to jak teraz się urządzimy.

Andrzej Ryfczyński

źródło: www.ikamien.pl