Ona czeka na nas. To jedyna cisza, która ma nam tak wiele do powiedzenia. Wystarczy zamknąć oczy, na moment odrzucić hałas codzienności. Dziś już nie bolą przeszywające serce uderzenia młotka. Dokonało się. Można więc spytać po co. Można spojrzeć w lustro i poszukać odpowiedzi także na inne pytanie. Czy jego cierpienie miało sens.

To wszystko dla nas przecież, a my.. czy stać nas choć na wytrwanie przy umęczonym ciele? Do późnej nocy można kręcić serniki, moczyć śledzie. Ale co to będzie za śniadanie jeśli cudów będziemy szukać jedynie na talerzu?

Tego największego trzeba szukać już dziś w ciemnym i zimnym grobowcu.

źródło: www.ikamien.pl