Pamiątki po kamieńskim harcerstwie trafiły do Muzeum

Urodzony w 1920 r. Stefan Kuszyński związał się z harcerstwem jeszcze przed wojną. Jako wychowanek 3 Drużyny im. Żółkiewskiego w Inowrocławiu, we wrześniu 1939 r. posiadał stopień harcerza orlego i legitymował się trzyletnim stażem drużynowego w Bydgoskiej Drużynie Harcerskiej. Podczas drugiej wojny światowej został wywieziony na roboty przymusowe do gospodarstwa rolnego we wsi Czarnocin, w okolicach Stepnicy, w ówczesnym powiecie kamieńskim. W 1945 r. znalazł się w Kamieniu, gdzie został skierowany do cywilnego oddziału ochrony miasta. Oddział ten tworzyli najczęściej robotnicy przymusowi, będący przypuszczalnie jednymi z pierwszych polskich cywilów, którzy byli w Kamieniu jeszcze przed 23 maja 1945 r., kiedy do miasta przybyła grupa inicjatywna (kierowana przez Pełnomocnika Rządu na Obwód Kamień i późniejszego starostę Władysława Jasińskiego) organizująca polską administrację na Ziemi Kamieńskiej.

Stefan Kuszyński podjął z czasem pracę księgowego w Państwowym Przedsiębiorstwie Traktorów i Maszyn Rolniczych (późniejszym POM-ie). W zakładzie tym poznał później swą żonę Marię Grzywaczewską, zwaną Myszką, siostrę urzędnika Starostwa Powiatowego i pioniera kamieńskiego żeglarstwa Leona Grzywaczewskiego. Druhna Myszka od razu zaangażowała się w działalność męża. Małżeństwo Kuszyńskich wychowało kilka pokoleń kamieńskich skautów i do dziś jest symbolem harcerstwa w Kamieniu Pomorskim.

Tymczasem Kamień powoli podnosił się z ruin. W 1946 r. w mieście istniała już sekcja żeglarska przy Klubie Sportowym „Gryf”, w której działalność szkoleniową dla seniorów i młodzieży prowadził Kuszyński. Najmłodsi żeglarze skupieni również w zorganizowanej przez Niego harcerskiej drużynie wodnej, uruchomili dwumasztową poniemiecką szalupę, nazwaną „Zawisza Czarny”, służącą do nauki wiosłowania i żeglowania. W tym pionierskim okresie swoją przygodę z wodą rozpoczęła u nas m.in., mieszkająca przez krótki czas w Kamieniu, Danuta Walas-Kobylińska, pierwsza w Polsce kobieta kapitan żeglugi wielkiej.

Szkolenie żeglarskie rozwijało się pełna parą. W 1947 r. odbył się pierwszy obóz letni. Od 1948 r. organizowano zaś spływy harcerzy-żeglarzy z seniorami klubu „Gryf” przez Wolin na Zalew Szczeciński. Działalność druha Kuszyńskiego przerwała likwidacja ZHP i powstanie Organizacji Harcerskiej Związku Młodzieży Polskiej w 1951 r. Druh został odwołany z funkcji hufcowego. Ponownie stał się nim po Październiku 1956 r. Po objęciu kierownictwa kamieńskiego skautingu doprowadził do powstania w mieście Harcerskiego Ośrodka Morskiego przekonując władze miejskie i Komendę Chorągwi do przekazania ZHP przystani. Odtąd najważniejszym zagadnieniem stało się żeglarstwo. Życzliwość mieszkańców i poparcie przedstawicieli miejscowych władz, których dzieci niejednokrotnie należały do harcerstwa, zapewniały HOM-owi możliwość rozwoju Komenda Hufca znalazła swoją siedzibę w dawnym kasynie wojskowym. Dysponowała dwoma gazikami i mikrobusem. Miała swój sztandar. W ramach hufca działał 24-osobowy zespół orkiestry dętej szkolony przez wojskowego kapelmistrza. Żeglarze – harcerscy instruktorzy, ze stopniem sternika jachtowego, wypływali na morze. Zorganizowano trzy spływy żeglarskie, z których najdłuższy prowadził z Krakowa do Gdańska.