Wolińska wiosna monodramu

Historia opisuje pijacką podróż Wieniczki –alkoholika, intelektualisty, który podmiejską kolejką jedzie do swojej narzeczonej i synka w podmoskiewskich Pietuszkach, miejsca opisywanego jako idealne. W pociągu bohater poematu wygłasza monologi dotyczące alkoholu, filozofii, historii, kultury i polityki, a także rozmawia z innymi towarzyszami podróży, śpiewa z nimi, w międzyczasie pijąc wódkę. Poemat kończy się tragicznie. Moskwa – Pietuszki to metafora ucieczki od komunistycznej rzeczywistości, od zniewolonej Rosji. W postać Wieniczki wcielił się Jacek Zawadzki, który po jedenastoletnim pobycie w Stanach Zjednoczonych wrócił do Szczecina. To wybitne przedstawienie przyniosło szczecińskiemu Teatrowi Kana nagrodę na prestiżowym festiwalu teatralnym w szkockim Edynburgu w 1994 r. i entuzjastyczne recenzje na całym świecie. Chwalił je m.in. sam Czesław Miłosz.