Podarowany przez Państwa Kuziemko dokument ma szczególne znaczenie historyczne pomijając już, że jest to pierwsze tego typu muzealium w zbiorach MHZK.
Wystawiony 4 grudnia 1900 r. akt rozpoczął wznoszenie nowego budynku. Tworzą go trzy karty. Na pierwszej znajduje się właściwy tekst dokumentu z podpisami sześciu członków Zarządu Miasta. Tekst ów głosi: „7 grudnia 1896 r. radni miasta na sesji przyjęli wniosek magistratu o budowie rzeźni miejskiej i przyznali na ten cel 50 000 marek. Budowa przeciągała się do lata roku 1900 z powodu różnego rodzaju przeszkód. W międzyczasie okazało się, że obliczenia kosztów budowy nie były zgodne z prawdą, bowiem wzrosły ceny materiałów budowlanych. Dnia 30 lipca 1900 roku na sesji radni zgodzili się na przedłużenie przez zarząd miasta projektu i przyznali 61 000 marek na pokrycie kosztów budowy. Po tym jak zbudowano skrzydło budynku, położono dnia 4 grudnia 1900 roku kamień węgielny pod budowę budynku głównego. Oby ta inwestycja przyniosła dobro dla miasta. Boże chroń nasze miasto”.
Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej • Poniedziałek [30.04.2012, 07:16:03] • Kamień Pomorski
fot. Grzegorz Kurka
Kiedy 17 października 2008 r. runął ostatni fragment ściany zabytkowego gmachu Rzeźni Miejskiej w Kamieniu Pomorskim wydawało się, że obiekt ten na dobre przeszedł już do historii. Ostatnio, po blisko czterech latach od wyburzenia, rzeźnia ponownie o sobie przypomniała. Państwo Ewa i Stanisław Kuziemko, właściciele kamieńskiego centrum ogrodniczego „Raj Ewy”, znajdującego się obok tego nieistniejącego już niestety obiektu, przekazali naszemu Muzeum bezcenny dokument, którym jest akt erekcyjny rzeźni. Zwinięty w rulon i umieszczony w cynowej trzydziestocentymetrowej tubie rękopis został odnaleziony podczas prac rozbiórkowych komina i przekazany naszym Darczyńcom.
fot. Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej
Na drugiej karcie wymienieni są członkowie Zarządu Miasta, którzy podpisali się pod tekstem. Byli to burmistrz Adolf Stipanski (sprawujący najwyższy urząd w mieście w latach 1886-1901), urzędnik miejski Peter Adriano oraz czterech radnych Rady Miejskiej – Robert Breslich, Carl Voigt, Johann Kempcke i Gustav Gebauer. Na karcie trzeciej widnieją zaś uszeregowane alfabetycznie nazwiska dwudziestu czterech przedstawicieli mieszkańców, stanowiących elitę ówczesnego Kamienia, świadków ogłoszenia zarządzenia dotyczącego rzeźni. Wśród nich znaleźli się m.in. właściciel browaru Emil Voerkelius, lekarz miejski dr Otto Voigt, kupiec Franz Steffen, adwokat Otto Ehrlich, właściciel apteki Wilhelm Mohr, czy hotelarz Gustav Meyen.
fot. Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej
Jak widać z aktu inwestycja ta była poważnym wyzwaniem dla władz miejskich. Budowa rzeźni została ukończona w 1901 r. Stanowiła wówczas niezbędny miastu i nowoczesny obiekt przemysłowy. Lokalizacja na krańcach Kamienia, z dala od zabudowań mieszkalnych, likwidowała uciążliwości dla ludności związane z ubojem zwierząt. Nie bez znaczenia była też z pewnością bliskość bocznicy kolejowej i szosy prowadzącej do Gryfic. Ten rejon miasta wyglądał wówczas zupełnie inaczej niż obecnie. Nie było linii kolejowej prowadzącej do Trzebiatowa. W sąsiedztwie rzeźni znajdował się jedynie przytułek dla ubogich (po drugiej stronie szosy) oraz zlokalizowany na południe od niej cmentarz jeńców francuskich z czasów wojen napoleońskich.