Kolejnym miejscem pochówków stała się pod koniec XIX wieku Góra Bukowa położona między wsią, a rzeką Niemicą. Budowniczy pałacu, w którym mieści się dziś Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Benicach, Tham Hasso Flemming został na niej pochowany w 1896 r. w specjalnym mauzoleum. Z czasem grzebani tam byli inni przedstawiciele rodu. Góra stała się miejscem wiecznego spoczynku dla m.in. rodziców Friedricha Carla von Flemminga - Marii wywodzącej się z rodu Brockhusenów z nieodległego Gostynia oraz Curda Grafa von Flemminga zmarłego w 1942 r.
Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej • Sobota [22.10.2011, 09:08:27] • Kamień Pomorski
Grobowiec po odkopaniu( fot. Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej )
Wzgórze Bukowe w Benicach to jedno z dwóch miejsc w tej wsi, gdzie pochowani zostali przedstawiciele rodu Flemmingów, do których osada ta należała od XV wieku. Pierwotnie miejscem ich wiecznego spoczynku był zburzony w 1954 r. ryglowy kościół w położony w centrum wsi. Poszukiwacze skarbów wykopali blisko dwumetrowy dół docierając do cynowej trumny właścicieli Benic, którą otworzyli.
Przygotowany do kradzieży granitowy element ogrodzenia.( fot. Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej )
Benickie nekropolie podzieliły po 1945 r. los setek innych na tzw. Ziemiach Odzyskanych. Opuszczone, popadały nie tylko w zapomnienie, ale były też celowo niszczone i niestety profanowane. Przy zniszczonym kościele w Benicach jeszcze w II połowie lat 60. XX w. znajdował się grobowiec z trzema metalowymi trumnami, w których znajdowały się zabalsamowane ciała. W 1968 r. doszło do zerwania wiek i wyciągnięcia zwłok. Sprawcy zostali wtedy ukarani, a po tym wydarzeniu grobowiec zabezpieczono. Nie uchroniło go to jednak od ostatecznego zniszczenia.
Po II wojnie światowej także i cmentarz na Górze Bukowej został zniszczony. Sama góra zyskała na popularności w kręgach tzw. poszukiwaczy skarbów. Wiąże się z nią bowiem legenda zaginionego kamieńskiego skarbca katedralnego, który tam jakoby miał zostać ukryty. Z tego powodu miejsce to stało się polem do eksploracji dla rożnego rodzaju poszukiwaczy przygód i miejscem szabru. Mauzoleum zostało kompletnie zniszczone. Zaginęły granitowe płyty grobowe, żeliwne ogrodzenie. Na załączonych do, sporządzonej w 1987 r. dla Góry Bukowej, karty ewidencyjnej cmentarza fotografiach widać jeszcze jego pozostałości. Dziś po ogrodzeniu nie ma już śladu. Ostatnio są już powoli demontowane i przygotowywane do kradzieży, jego granitowe podstawy. Z dawnej okazałości grobowca-mauzoleum, którego przedwojenny wygląd widoczny jest na zamieszczonej fotografii, nic już nie pozostało.
Fragment stroju zmarłego.( fot. Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej )
Dla poszukiwaczy sensacji Góra Bukowa stanowi nadal pole do eksploracji. Zaopatrzeni, zwłaszcza w ostatnich latach, w wykrywacze metali chcą znaleźć tam zaginiony skarbiec katedralny. Ślady trwających wiele lat poszukiwań są widoczne niemal na każdym kroku. Poszukiwania te nie przyniosły jednak, i z pewnością nie przyniosą, oczekiwanego rezultatu. Z mitem umieszczonego tam skarbca rozprawiono się już lata temu. Niestety w świadomości wielu nadal żyje.