Po śmierci króla polskiego Kazimierza III Wielkiego w 1370 roku zaistniał problem sukcesji na Tronie Polskim. Problem tylko pozorny. Bowiem Kazimierz III Wielki, z uwagi na brak legalnych potomków męskich w testamencie na swojego sukcesora wskazał swojego usynowionego wnuka, księcia pomorskiego, księcia słupskiego, urodzonego w1351 roku Kazimierza IV „Kaźko” Słupskiego, najstarszego syna Bogusława V, księcia wołogoskiego, słupskiego, szczecińskiego, rugijskiego, i Elżbiety, córki Kazimierza III Wielkiego.
ikamien.pl • Poniedziałek [28.11.2022, 08:38:18] • Kamień Pomorski
fot. archiwum autora
Rozpatrując zarówno wydarzenia historyczne jak i polityczna nie powinno się używać stwierdzeń, co by było gdyby. Przedstawiając historię Kamienia (Pomorskiego) nie można tego robić w oderwaniu od ówczesnego Państwa Gryfitów i Państwa Polskiego. Bowiem wtedy obraz będzie nieco zaciemniony.
fot. archiwum autora
Kaźko jako nowy król mógłby reprezentować zachodni kierunek polityki a związek z Pomorzem Zachodnim zrekompensował by utratę Pomorza Gdańskiego i otworzył by drogę Korony do Morza Bałtyckiego. Na przeszkodzie stanął książę Władysław Opolczyk.
fot. archiwum autora
Książę Władysław Opolczyk wziął udział w przygotowaniach gruntu pod objęcie tronu polskiego przez Ludwika Węgierskiego Andegaweńczyk (węg. I. Nagy Lajos). Doprowadził do obalenia testamentu Kazimierza Wielkiego w jego punktach dotyczących Kaźka Słupskiego. Książę Władysław Opolczyk – fundator Jasnej Góry był grabarzem polskiego Pomorza Zachodniego. Nie dość tego: knuł przeciw małżeństwu Władysława II Jagiełły z Jadwigą Andegaweńską na rzecz Wilhelma Habsburga. A po śmierci arcybiskupa gnieźnieńskiego Bodzęty książę Władysław Opolczyk zabiegał w Watykanie o nominacją swojego, najstarszego bratanka Jana Kropidło na arcybiskupa gnieźnieńskiego. Wobec sprzeciwu Władysława II Jagieły, książę Władysław Opolczyk wystarał się o nominację Jana Kropidły na biskupstwo w zachodniopomorskim Kamieniu (1394).
Książę Władysław Opolczyk ciągle knuł, ale i walczył przeciw Polsce, jej królom z Krzyżakami, Węgrami, Andegawenami, Papiestwem i Luksemburgami prawie do samej śmierci.