Spotkanie z Panią Elizą Piotrowską w bibliotece

Pani Eliza jest z wykształcenia tłumaczem języka włoskiego i historykiem sztuki, ukończyła Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Universita La Sapienza w Rzymie, gdzie przez kilka lat mieszkała. Obecnie od kilku miesięcy mieszka w Brazylii, której urokiem jest zafascynowana. Pani Eliza w bardzo zabawny i humorystyczny sposób potrafi opowiadać o swoich podróżach jak i o swojej pracy twórczej.

Bardzo dużo podróżuje, przenosząc swoje doświadczenia do książek, pomagając zrozumieć dzieciom zwyczaje innych narodów. Historie opisane w książkach mają za zadanie uczyć poprzez zabawę. W taki sposób powstały książki min. „Fryderyk Chopin i jego świat”, „ Warszawa zwiedzanie i zabawa”, „Legenda o założeniu Poznania”, „Jadę tramwajem i Poznań poznaję!”.

Osobną tematykę zajmują książki ortograficzne. Prezentując swoje książki pani Eliza Piotrowska zaproponowała krótki konkurs ortograficzny, gdzie dzieci miały za zadanie odgadnąć pisownie trudnych wyrazów. Czytając tekst ze swojej książki pani Eliza pytała dzieci o pisownię takich wyrazów jak: huśtawka, hulajnoga, heca, rzepa, żubr, rzęsa, rzemień. W nagrodę dzieci dostawały słodycze. Zabawa bardzo się podobała. Następną omówioną książką była „Ciocia Jadzia Tęcza”. Pisarka zdradziła, że jest to książka o niej i o jej siostrzenicy, z którą przeżywały zabawne przygody. Pani Eliza stara się, aby jej książki nie były proste w odbiorze, zmusza młodego czytelnika do myślenia, wprowadzając rebusy, zagadki, krzyżówki i różne łamigłówki, co czyni książeczki bardziej interesującymi. Jedną z takich są przygody Franka, Heli i Bobasa, w których czytelnik musi wykazać się zmysłem detektywa, ponieważ pisarka bawi się odsyłając go w różne miejsca w książce. Ostatnią książką, o której opowiadała pani Eliza Piotrowska to „Paproch”. Książka to została okrzyknięta najpiękniejszą na ostatnich Targach Książki w Warszawie . Jest to opowieść, w której pisarka zajmuje się człowiekiem, jego psychiką, kompleksami. Tytułowy Paproch to człowiek zamknięty w sobie, mało odważny, schowany gdzieś w kącie, bojący się ludzi. Dopiero gdy pojawia się koralik, powoli wyciąga Paprocha z kieszeni, „w której mieszkał”. Jest to książka przeznaczona do czytania z rodzicami. Pisarka powtarzała, że jej książki są nie tylko dla dzieci ale również dla rodziców, po prostu „książki rodzinne”.