Pracownicy Morskiej Stoczni Remontowej „Gryfia” S.A. walczą o swoje miejsce pracy

LIST OTWARTY

Zwracamy się do adresatów niniejszego pisma z prośbą o zainteresowanie się sytuacją naszego zakładu pracy — Morskiej Stoczni Remontowej „Gryfla” Spółka Akcyjna (dalej „Stocznia”). Stocznia powstała wskutek połączenia Szczecińskiej Stoczni Remontowej „Gryfla” oraz Morskiej Stoczni Remontowej w Świnoujściu — jest drugą pod względem wielkości stocznią w Polsce i największą stocznią z udziałem Skarbu Państwa; zatrudnia aktualnie około 700 pracowników.
Po trudnym okresie do 2009 roku, szczególnie po fatalnych w skutkach latach 2010-2015 - kiedy to wyprzedano większość terenów Stoczni i zdewastowano jej majątek produkcyjny, a w ramach kolejnych „restrukturyzacji” zatrudnienia wyzbyto się większości pracowników o najwyższych kwalifikacjach - z ufnością odebraliśmy przejęcie, w kwietniu 2016 roku, zarządzania Stocznią przez nowy zarząd oraz włączenie Stoczni w struktury Polskiej Grupy Zbrojeniowej S.A.
W latach 2015-2016 pojawiły się optymistyczne wizje i perspektywy — pokładaliśmy nadzieję w powstaniu resortu gospodarki morskiej oraz zapowiadanej ówcześnie ustawie o aktywizacji przemysłu okrętowego.
Niestety, po ponad dwóch latach od tego czasu, sytuacja Stoczni nie poprawiła się — przeciwnie jest jeszcze gorsza niż wcześniej. Nie nastąpiła obiecywana odbudowa majątku produkcyjnego Stoczni, który obecnie jest w jeszcze gorszym stanie niż był kiedykolwiek.
Stocznia nie posiada płynności finansowej niezbędnej dla jej normalnego funkcjonowania — nie posiada środków na zakupy materiałów do produkcji oraz do prowadzenia bieżącej działalności operacyjnej. Brak środków na finansowanie produkcji dotyczy w szczególności budowy lodołamaczy dla Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Gdańsku, co zagraża opóźnieniami w realizacji tego
kontraktu oraz - w konsekwencji - istotnymi stratami, zamiast planowanego zysku.
Sztandarowe przedsięwzięcie, jakim miała być budowa promu pasażersko-samochodowego dla Polskiej Żeglugi Bałtyckiej jest w powijakach. Minęło siedemnaście miesięcy od położenia stępki, a nawet nie zostały zakończone prace projektowe nad tą jednostką, przy czym wiadomo już, że przedsięwzięcie to ani nie zostanie zrealizowane w zakładanym terminie, ani nie może być zrealizowane przy planowanych jego kosztach. Także to przedsięwzięcie nie ma realnych źródeł finansowania i żadnych widoków na dodatni wynik finansowy.
Taki stan skutkuje dramatycznie złymi wynikami ekonomicznymi i nie ma żadnych widoków na ich poprawę, a zadłużenie Stoczni osiągnęło krytyczny poziom. Najgorsze jednak jest, że ani zarząd Stoczni, ani osoby działające z ramienia jej dominującego akcjonariusza nie mają żadnego realnego pomysłu na uzdrowienie tej sytuacji, a ciągłe konflikty w tym gronie jeszcze pogarszają sytuację. Kolejne projekty programów naprawczych pozostają na papierze, a pojawiają się ponownie pomysły na wyprzedaż aktywów Stoczni oraz na następne restrukturyzacje zatrudnienia. Stoczni nie pomagało ciągłe odkładanie jej przejęcia w struktury podległe Ministrowi Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej.
W ostatnim okresie został odwołany — bez podania przyczyny - kolejny Prezes Zarządu Stoczni, a jego obowiązki pełni Przewodniczący Rady Nadzorczej Stoczni, który wyraźnie nie radzi sobie w istniejącej sytuacji, zajmując się sprawami nie mającymi istotnego znaczenia dla jej
bieżącego funkcjonowania i dalszego istnienia.


Przedstawiamy powyższe pełni troski o nasz zakład pracy i los jego pracowników.