W dniu 25 kwietnia 2015 roku w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Cerkwicy powiat Gryfice miała miejsce uroczystość odsłonięcia tablicy pamiątkowej, poświęconej pułkownikowi Kazimierzowi Kosiarskiemu dowódcy 18 Pułku Ułanów Pomorskich w Grudziądzu oraz 5 Pułku Strzelców Konnych w Dębicy, który zmarł 20 grudnia 1974 roku w Cerkwicy i spoczywa na tamtejszym cmentarzu. W uroczystości obok najbliższej rodziny, przyjaciół i mieszkańców Cerkwicy udział wzięły: władze gminy z wójtem Lechem Puzdrowskim, kompania honorowa z pocztem sztandarowym 39 Pułk Zmechanizowanego Wojska Polskiego z Trzebiatowa.
ikamien.pl • Niedziela [26.04.2015, 10:10:39] • Powiat Kamieński
fot. kam
W Kamieniu Pomorskim mieszka wraz z rodziną, pani Maria Gradowska wnuczka płk Kazimierza Kosiarskiego dowódcy 18 Pułku Ułanów Pomorskich w Grudziądzu oraz 5 Pułku Strzelców Konnych w Dębicy. Pułkownik Kazimierz Kosiarski zmarł 20 grudnia 1974 roku w Cerkwicy i spoczywa na tamtejszym cmentarzu.
fot. kam
Szczególnymi gośćmi byli członkowie Klubu Kawaleryjskiego 18 Pułku Ułanów Pomorskich z Gdańska ze sztandarem i w umundurowaniu z epoki, kultywujący tradycję tego pułku. Zaciągnęli oni wartę przed tablicą pamiątkową i grobem pułkownika Kazimierza Kosiarskiego.
fot. kam
Kazimierz Kosiarski urodził się 15 lutego 1893 w Skierniewicach. Wychowywał się w Częstochowie, w 1912 roku rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Technicznej Wawelberga i Rotwanda w Warszawie. W październiku 1914 roku zgłosił się do Legionów, gdzie służył w 1. szwadronie ułanów Władysława Beliny-Prażmowskiego aż do 1916 roku. Ranny w 1915 roku. W 1917 roku uczestniczył w kursie aspirantów oficerskich. Po kryzysie przysięgowym internowany w Szczypiornie i Łomży. Od listopada 1918 roku w Wojsku Polskim. Walczył o Przemyśl, następnie brał udział w Wyprawie Wileńskiej (IV 1919), w ofensywie zimowej pod Dyneburgiem (1919/1920) oraz w Wyprawie Kijowskiej w kwietniu i maju 1920 roku. W lipcu 1920 roku został przeniesiony do 16. Pułku Ułanów. Walczył w Bitwie Warszawskiej oraz na Niemnem. Ranny w 1919 i 1920 roku. W 1922 roku awansowany na rotmistrza kawalerii, w 1927 roku na majora kawalerii. W latach 1932-1938 był dowódcą 18. Pułku Ułanów Pomorskich w Grudziądzu, potem dowódcą 5. Pułku Strzelców Konnych w Dębicy. W kampanii wrześniowej 1939 roku był zastępcą dowódcy Krakowskiej Brygady Kawalerii gen. Zygmunta Piaseckiego. W latach1939-1945 przebywał w niemieckich oflagach, m.in. w Oflagu II D Gross Born (Borne Sulinowo), W 1946 roku powrócił do kraju. Zmarł 20 grudnia 1974 roku. Odznaczony Virtuti Militari 4. i 5. klasy, Krzyż Niepodległości, Krzyż Walecznych 5x.