W kolejnych latach zorganizowano schronisko młodzieżowe w budynku szkolnym przy ul. Konopnickiej oraz schronisko Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznaczego przy Bramie Wolińskiej. W latach 70. zabytkowy gmach „Polonii” przeznaczony został do remontu, który trwa do dziś. Hotel Miejski tymczasem znalazł się w odbudowanym budynku przy ul. Rybackiej. Turyści mieli do dyspozycji także pole namiotowe przy stadionie i utworzony później camping „Fregata”, informację turystyczną, oddział PTTK oraz stację CPN na rogu ulic ówczesnej Armii Czerwonej i Mickiewicza przeniesioną w pierwszej połowie lat 80. na obrzeża miasta. Pojawiły się sklepy z pamiątkami, a w ich asortymencie pocztówki i informatory turystyczne, z których w zasadzie pierwszy autorstwa Józefa Gintera ukazał się już w 1953 r.
Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej • Sobota [08.05.2010, 11:03:01] • Kamień Pomorski
Hotel „Polonia” w latach świetności( fot. Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej )
Turystyka, po rolnictwie, stała się kluczową gałęzią gospodarki powiatu kamieńskiego przed 1975 r. Ocena przygotowań do sezonu i jego podsumowanie były stałym elementem posiedzeń władz partyjnych i administracji terenowej. Dla przyjęcia rosnącej liczby turystów niezbędne stało się stworzenie odpowiedniej infrastruktury. W polskim Kamieniu jako pierwszy rozpoczął działalność hotel „Polonia”. Działała przy nim restauracja, w której odbywały się dansingi słynne w całym województwie.
Jeden z koncertów kamieńskiego festiwalu( fot. Stanisław Kolasiński )
Kluczowe dla rozwoju turystyki w Kamieniu stało się uruchomienie uzdrowiska w 1959 r., które zadecydowało o przyszłości miasta wymuszając realizację szeregu inwestycji. W 1960 r. na łamach „Tygodnika Kulturalnego Orka” zastanawiano się czym miasto przywita przybyłych gości i odpowiadano: „Zrujnowanym dworcem kolejowym, rzędem taksówek, starymi bramami, zabytkami prześwietnymi i... cuchnąca kolonią domków położonych nad zalewem”. Taka odpowiedź nie nastrajała do optymizmu. Bolączką dla terenowych władz administracji państwowej jak i rzeczywistego „gospodarza” miasta jakim był I sekretarz Komitetu Powiatowego PZPR stał się wygląd Kamienia pozostawiający wiele do życzenia oraz brak bazy turystycznej dla kuracjuszy. Rolniczy charakter miejscowości, po ulicach której „spokojnie spacerują krowy” przypominał o sobie na każdym kroku. Od początku lat 60-tych sytuacja w mieście ulegała wyraźnej poprawie. Swój dawny blask odzyskiwały zabytki. W 1969 r. oddany został do użytku, po trwającej trzy lata odbudowie, najbardziej zniszczony ratusz. Mniej szczęścia miała dzielnica staromiejska, której często zniszczoną wojną, ale też i powojennymi zaniedbaniami, zabudowę zastąpiło, zwłaszcza w pierwszym etapie odbudowy kiedy powstały tzw. punktowce, nowe budownictwo bezpowrotnie niszczące charakter tego miejsca.
Sanatorium „Mieszko”( fot. Stanisław Kolasiński )
W związku z uruchomieniem uzdrowiska palącą potrzebą stała się odbudowa zrujnowanego od wojny dworca kolejowego. Ostatecznie 13 lipca 1963 r. oddano do użytku nowy gmach, który jak czytamy w przewodniku z 1966 r. „zbudowany ze szkła i stali jest najładniejszym obiektem tego typu na Pomorzu Zachodnim”.
Do miasta przyciągać miały także imprezy kulturalne z organizowanym od 1964 r. Międzynarodowym Festiwalem Muzyki Organowej i Kameralnej na czele. Kamień stał się „muzyczną letnią stolicą Polski”.