Módlmy się, aby nikt z nas nigdy nie musiał przeżywać takiego upodlenia i cierpienia jak Polacy deportowani na Sybir: w nocy pod domostwa Polaków podjeżdżały auta z sowieckim wojskiem - całe rodziny wypędzano z domów, pozwalając im wziąć ze sobą jedynie mały prowiant i podstawowe ubranie, później w nieludzkich warunkach pociągami do przewozu bydląt więc i ludzi stłoczonych jak bydło, bez różnicy - mężczyzn, kobiety, starców, dzieci, chorych...wywożono jak najdalej od Polski. Dlaczego? Jaki był cel? Po prostu: upokorzyć, zabrać jak najdalej od własnego domu, własnej ziemi, zniszczyć wspomnienia, a tym samym odebrać Ojczyznę... Odebrano domy, zniszczono rodziny... jednak nie udało się odebrać wspomnień i dlatego Ojczyzna – Polska jest jeszcze mocniejsza niż była - bo tkwi w sercach ludzi, którzy przeżyli wywózkę i powrócili do nas. Rosną następne pokolenia, z ust do ust przekazywana jest pamięć o Polakach, którzy zginęli i o tych. którzy nie powrócili do kraju - niektórzy z nich są jeszcze wśród nas i zasługują na nasz wielki szacunek. Dziękujemy im za to, że nigdy nie zapomnieli, gdzie jest naprawdę ich miejsce na ziemi.
11 marca Kamieński Dom Kultury z okazji 70. Rocznicy zorganizował w sali kamieńskiego ratusza koncert z udziałem Kamila Kuliberdy - ucznia Liceum Ogólnokształcącego w Kamieniu Pomorskim i jednocześnie Szkoły Muzycznej I stopnia w Gryficach, Adrianny Malek - uczennicy Gimnazjum w Kamieniu Pomorskim oraz zespołu "Salvador Dali" w składzie Walerego Burjanienki i Włodzimierza Derkacza.
Kamieński Dom Kultury • Czwartek [25.03.2010, 12:20:28] • Kamień Pomorski
fot. Kamieński Dom Kultury
Mówimy: przesiedleńcy, Sybiracy... Często nie zastanawiamy się co te słowa oznaczają, a oznaczają ból, gniew i upokorzenie ludzi, którzy 70 lat temu zostali pozbawieni swojego miejsca na ziemi. Wtedy - 10 lutego 1940 roku rozpoczęła się wielka masowa wywózka Polaków do syberyjskich łagrów. Deportacje trwały aż do czerwca 1941 roku, sowieckie władze zesłały na Syberię od 1,5 do 2 milionów Polaków - z tego wielu pozostało tam do końca swojego życia, nie widząc przed śmiercią ojczystej ziemi. Z 10 tysięcy zesłanych do Kołymy przeżyło tylko 170-ciu, niestety już na Czukotce nikt nie miał szansy na przeżycie.