Profesor Władysław Filipowiak nie żyje

Profesor Władysław Filipowiak archeolog, historyk urodził się w 1926 roku na Śląsku Cieszyńskim. W latach drugiej wojny światowej walczył w antyniemieckim ruchu oporu. Po wojnie z uwagi na polsko-czechosłowacki spór o granice Władysław Filipowiak musiał uciekać z Zaolzia dotarł aż do Szczecinie, potem do Poznania. - Po raz pierwszy w Wolinie znalazłem się 1949 roku podczas praktyki archeologicznej w Szczecinie - wspominał Władysław Filipowiak. Wtedy jeszcze nie wiedział, że z Ziemią Wolińską zwiąże się na zawsze. W roku 1952 przyjechał do Wolina na trzymiesięczną delegację i jak sam mówił jeszcze kilka miesięcy temu: - Trwa ona do dzisiaj.

W Wolinie kontynuował prace, które przed 1945 rokiem realizował głównie Otto Kunkel, archeolog i ówczesny dyrektor Muzeum Miejskiego w Szczecinie, z którym Władysław Filipowiak spotkał się przed wielu laty w Monachium. Władysława Filipowiaka szczególnie zaintrygowała Wineta. Kiedy się dowiedział, że prawdopodobnie zatonęła postanowił nurkować. Był chyba pierwszym nurkiem wśród archeologów. Oprócz Wolina prowadził także wykopaliska m.in. na terenie Szczecina, Cedyni, Kamienia Pomorskiego. W latach 1955-2000 był dyrektorem Muzeum Narodowego w Szczecinie. Reprezentował nasz kraj w międzynarodowych organizacjach archeologicznych, był inicjatorem badań archeologiczno-etnograficznych w Afryce Zachodniej, odkrył historyczną stolicę państwa Mali. Inicjator współpracy muzealnej i naukowej z krajami skandynawskimi.

Jednak swoje badania koncentruje na Pomorzu Zachodnim. Władysław Filipowiak był autorem ponad 200 rozpraw z zakresu archeologii Pomorza dotyczących Wolina, największego ośrodka miejskiego południowym Bałtykiem w X-XI wieku. Przed laty zaini budowę skansenu Słowian w Wolinie. Przez wiele profesor Władysław Filipowiak był wykładowcą Uniwersytetu Szczecińskiego. Był członkiem Polskiej Akademii Nauk, członkiem-korespondentem Deutsche Archeologische Institut Berlin, Z jego konsultacji korzystała m.in. Fundacja Muzealna z Oldenburga, budując replikę słowiańskiego „Starigard”, i twórcy wioski słowiańskiej Ukranenland. Czterdzieści pięć lat temu zaproponował dokonanie wymiany pomorskich zabytków archeologicznych, odkrytych naukowców niemieckich przed 1945 roku, między Muzeum Narodowym w Szczecinie, a muzeami w Greifswaldzie i Stralsundzie. Chodziło o takie ich uporządkowanie, aby w Szczecinie znalazły się zabytki z terenu dzisiejszego Pomorza Zachodniego, a w Niemczech z dzisiejszego Pomorza Przedniego (Vorpommern). Bezprecedensowa wymiana, dla której wcześniej zyskał w Niemczech zwolenników, dokonana została niedawno.